BARBIERI, GATO - EL PAMPERO

W czerwcu 1971 roku Gato Barbieri był na dobrej drodze, by stać się jedną z nowych gwiazd jazzu. Właśnie nagrał "Fenix", swój drugi album dla Flying Dutchman, na którym złagodził swoje wcześniejsze eksperymentalne brzmienie, kładąc większy nacisk na rytmy i muzykę ludową Ameryki Południowej, a mniej na awangardę. "Third World", jego debiut na Flying Dutchman, rozpoczął ten proces i przyniósł mu uznanie jako liderowi. Bob Thiele, właściciel wytwórni, postanowił zbudować Flying Dutchman Night wokół Barbieriego na tegorocznym Montreux Jazz Festival. To wydarzenie i powstały w jego wyniku album "El Pampero", nagrany przy użyciu najnowocześniejszego sprzętu festiwalu, dały mu przełom jako artyście.
Montreux było świetnym miejscem do zaprezentowania talentu. Claude Nobs stworzył festiwal w 1967 roku, a 1971 był rokiem, w którym stał się on prawdziwie międzynarodowy - Polydor, Atlantic i Flying Dutchman nagrywali na nim artystów. W ramach Flying Dutchman Night wystąpili Barbieri, Oliver Nelson, Leon Thomas, Larry Coryell i Eddie Vinson. Wieczór otworzył big band Nelsona, w którym Barbieri odegrał ważną rolę w napisanej specjalnie na tę okazję "Suicie Szwajcarskiej". Występ został dobrze przyjęty, a Barbieri odszedł, by czekać na swój własny występ, który odbył się dopiero we wczesnych godzinach rannych. Jeśli publiczność była zmęczona, to szybko została ożywiona przez występ. Perkusista Bernard Purdie powrócił na swój trzeci występ tego wieczoru, a basista Chuck Rainey, pianista Lonnie Liston Smith i perkusista Naná Vasconcelos uzupełnili zespół Barbieriego. Magazyn Rolling Stone określił występ jako "stealing the show". Muzyka pokazała Barbieriego u szczytu jego możliwości, gdzieś pomiędzy jego dawnym wolnym "ja" a mniej frenetyczną, bardziej przystępną przyszłością. Wykorzystanie muzyki jego ojczystego kraju - a nie wykorzystanie przez amerykańskiego muzyka obcych rytmów - było ważnym momentem w historii jazzu. Zestaw ten pokazał, że nieamerykański muzyk może posunąć jazz do przodu. Słuchając "El Pampero", widać, jak ekscytujące musiało być przebywanie na widowni. Bardzo rzadko można być tam, kiedy artysta odnajduje swoje skrzydła: punkt, w którym z bycia jednym z tłumu staje się gwiazdą. Dla Gato Barbieri stało się to w Montreux w 1971 roku, a moment ten jest uwieczniony na tej płycie.

Spis utworów:

1. El Pampero
2. Mi Buenos Aires Querido
3. Brasil
4. El Arriero