DAVIS, MILES - FILLES DE KILIMANJARO

Filles de Kilimanjaro – album Milesa Davisa nagrany w czerwcu i wrześniu 1968 r.i wydany przez firmę nagraniową Columbia w styczniu 1969 roku.
Album ten był kolejną płytą nagraną w 1968 r., w roku, w którym wszystko się zmieniało. Latem 1967 r. zmarł John Coltrane, pozostawiając wielu progresistów w rozterce, co robić. Nastąpiła także niebywała ekspansja muzyki rockowej, z której wyłonił się Jimi Hendrix. Zauważyli go muzycy i zauważył go Miles Davis. W swojej autobiografii Miles (napisanej wspólnie z Quincym Troupe'em) napisał Jimi Hendrix wyszedł z bluesa, jak ja i dalej W tym czasie przeszedłem do podobnego do gitary brzmienia w mojej muzyce. Zaczął się okres łączenia elementów różnych stylów muzycznych, co określono terminem "fusing". Dalej w swojej autobiografii twierdzi, że słuchał wtedy Jamesa Browna, Muddy'ego Watersa i B.B. Kinga.

Filles de Kilimanjaro nagrany w tym duchu, reprezentuje moment, kiedy w historii afroamerykańskiej muzyki ustalono nowe standardy. Album ten przekracza linię wytyczoną pomiędzy jazzową abstrakcją a bluesową dyfrakcją i sygnalizuje przejście Davisa w kierunku elektrycznego jazzu.

Utwór "Mademoiselle Mabry" jest dedykowany Betcie O. Mabry, która we wrześniu 1968 r. została panią Davis. Jej podobizna znajduje się na okładce albumu. Ten ciekawy utwór, utrzymany w interesującej afrykańskiej rytmice 12/8, w dużym stopniu wyniknął ze współpracy Davisa z Gilem Evansem. Wnikając w tę kompozycję można zauważyć, iż jest to dość radykalna przeróbka gilevansowskiej wersji tematu Hendriksa "The Wind Cries Mary".

Spis utworów:

A1 Frelon Brun (Brown Hornet)
A2 Tout De Suite
A3 Petits Machins (Little Stuff)
B1 Filles De Kilimanjaro (Girls Of Kilimanjaro)
B2 MadeMoiselle Mabry (Miss Mabry)