DAVIS, MILES - PANGAEA

Pangaea – podwójny koncertowy album nagrany przez Milesa Davisa w Osaka Festival Hall w Japonii w lutym 1975 r. i wydany przez firmę nagraniową Columbia w tym samym roku. Pangaea była ostatnim koncertowym albumem Milesa Davisa przed jego pięcioletnim wycofaniem się z życia publicznego i artystycznego. Początkowo album został wydany tylko w Japonii.
Chociaż Davisa niektórzy krytycy oskarżali, iż jego elektryczny okres w twórczości był niczym więcej jak tylko wyprzedażą, to jednak nie odpowiadało to faktom. Rodzaj muzyki jaki Davis uprawiał w pierwszej połowie lat 70. XX wieku znajdował się na rozdrożu; był zbyt dziki i jazzowy dla większości publiczności rockowej i zbyt nakierowany wyłącznie na rytm dla twardogłowych krytyków jazzowych i podobnie myślącej publiczności jazzowej. Przeczy tym oskarżeniom również fakt, że niektóre z albumów Davisa (tak jak np. ten) zostały wydane tylko na stosunkowo małym rynku japońskim. Sam Miles powiedział, że jego albumy z tego okresu są nastawione na młodą afroamerykańską publiczność.
Pangaea i inne albumy wywarły wielki wpływ na jazzowych (i nie tylko) muzyków, którzy swoje kariery zaczęli w latach 80. XX wieku. Trzeba tu wymienić np. Butcha Morrisa, Johna Zorna i Tima Berne'a. Wraz z rosnącym wpływem tej muzyki zaczęła się zmieniać także jej recepcja. Rozpoczęła się reewaluacja muzyki Davisa dokonywana przez rewizjonistycznych krytyków. W 1982 r. Howard Mandel zamieścił w branżowym magazynie jazzowym Down Beat recenzję albumu Pangaea, któremu przyznał pięć gwiazdek. W następnym roku w tym samym magazynie Greg Tate nazwał zespół Davisa, który nagrał Pangaeę pierwszym na świecie całkowicie improwizującym zespołem acid funkowym.

Spis utworów:

1-1 Zimbabwe 41:48
2-1 Gondwana 46:50