MINGUS, CHARLES - BLUES&ROOTS

Mingus nigdy nie zaznał luksusu określonej przynależności rasowej, a reakcje otoczenia na jego mieszane pochodzenie owocowały z jego strony odruchami agresji i zwiększały subiektywne uczucie zagrożenia. Jego urodzeni w Wielkiej Brytanii dziadkowie byli pochodzenia chińsko-szwedzko-afro-amerykańskiego. Jednakże alienacja tego rodzaju, w połączeniu z głęboką wrażliwością i skłonnościami do dramatyzowania własnych doświadczeń, okazały się doskonałymi impulsami do kariery pełnej heroicznych zmagań i artystycznej błyskotliwości. Mingus zbadał ograniczenia płynące europejskiej klasyki, ale doświadczał też wybuchów swobody w łonie kongregacji miejscowego kościoła Holiness Church (do którego uczęszczał wraz ze swą macochą). Do doznań związanych z kościołem należy zaliczyć wszelkie odmiany wokalnych technik bluesowych, w tym lamentacje (moaning), alternacje kapłan-wierni (call and response), dzikie wibrato, jak też improwizacje o charakterze melizmatycznym, przy akompaniamencie czyneli i puzonów. Wszystko to razem stapiało się w zabarwione gospelem przeczucie big-bandu który znalazł urzeczywistnienie w dojrzałym stylu kompozytorskim i wykonawczym Mingusa. Do innych wpływów należy zaliczyć muzykę Duke’a Ellingtona, poematy symfoniczne Richarda Straussa, jak też dzieła Debussy’ego, Ravela, Bacha i Beethovena. Niepomyślne najwcześniejsze doświadczenia z grą na puzonie sprawiły, że w szkole Mingus zajął się wiolonczelą, potem kontrabasem. Kompozycję studiował u Lloyda Reese’ a;z kolei zachęcony przez Reda Callendera uczył się gry na kontrabasie u Hermana Rheimschagena z New York Philharmonic. W krótkim czasie opanował w sposób wirtuozerski tradycyjną grę na kontrabasie.

Blues & Roots to album z 1960 roku.

Spis utworów: