POWELL, BUD - BUD POWELL IN PARIS

Bud Powell to amerykański pianista jazzowy. Wraz z Theloniusem Monkiem, Charliem Parkerem i Dizzym Gillespie'em, Powell był kluczowym muzykiem w historii bebopu, a jego wirtuozeria sprawiła, że był nazywany "Birdem fortepianu jazzowego".
Powell szybko stał się sławny z powodu umiejętności dokładnego grania w szybkich tempach swoich bebopowych solówek, a także zrozumienia dla idei stosowanych przez Charliego Parkera w jego muzyce. Solówki Powella, tworzone w duchu rywalizacji z Parkerem, są rozpoznawalne, z częstymi arpeggio i zastosowaniem skali chromatycznej.
Za najlepsze osiągnięcia Powella uznawane są nagrania dokonane przed 1954, dla Blue Note Records i Normana Granza (wytwórnie: Clef Records, Norgran Records i później Verve) oraz Mercury. Pierwsza sesja nagraniowa dla Blue Note odbyła się w sierpniu 1949 i wzięli w niej udział Fats Navarro, Sonny Rollins, Powell, Tommy Potter i Roy Haynes. Kolejna sesja dla Blue Note, w 1951, nagrana została z Russellem i Roachem. Sesje dla Granza (było ich kilkanaście) nagrane zostały solo lub w triach, z różnymi basistami i perkusistami, takimi jak Russell, Roach, Buddy Rich, Ray Brown, Percy Heath, George Duvivier, Art Taylor, Lloyd Trotman, Osie Johnson, Art Blakey i Kenny Clarke.

Album Bud Powell in Paris ukazał się w 1964, został wyprodukowany przez Duke'a Ellingtona. Niniejsze wydanie to wersja przeznaczona na rynek japoński.

Spis utworów: