TOWNER, RALPH - ANTHEM

Ralph Towner swoją karierę rozpoczął jako wykształcony gitarzysta. W późnych latach 70. dołączył do grupy Consort kierowanej przez pioniera world music Paula Wintera. Wraz z kolegami z zespołu (Paul McCandless, Glen Moore, Collin Walcott) Towner opuścił Consort w 1970 i utworzył grupę Oregon, która w latach 70. nagrała szereg znaczących płyt. Nagrania te łączyły w sobie muzykę folk , klasyczne formy muzyki indyjskiej i improwizacje inspirowane jazzem awangardowym. W tym samym czasie Towner rozpoczął długotrwałą współpracę z wytwórnią ECM, która firmowała prawie wszystkie jego solowe nagrania, począwszy od wydanej w 1972 płyty "Trios/Solos" - pierwszej nagranej przez Townera w roli leadera. Artysta występował też często jako sideman, w tym na utrzymanym w konwencji jazz fusion albumie grupy Weather Report zatytułowanym "I Sing the Body Electric" (1972).

W przeciwieństwie do wielu gitarzystów jazzowych, Towner unika gry na gitarze elektrycznej, używając 6- i 12-strunowych gitar o nylonowych strunach. W konsekwencji, występuje z reguły w małych grupach muzyków grających najczęściej na instrumentach akustycznych, kładąc nacisk na dynamikę i wzajemne relacje pomiędzy muzykami i instrumentami. Towner uzyskuje często specyficzny efekt perkusyjny wplatając między struny gitary papier bądź inne materiały. Zarówno z grupą Oregon, jak i w swoich solowych nagraniach, wykorzystuje często technikę overdubbingu, co pozwala mu grać na fortepianie (lub syntezatorze) oraz gitarze w tym samym utworze; najbardziej znacząco wykorzystuje tą technikę na albumie z 1974 "Diary", gdzie gra duety fortepianowo-gitarowe w większości spośród 8 zamieszczonych na albumie utworów. W latach 80. Towner używał też bardzo często syntezatora Prophet V, jednak w późniejszym czasie dominującą rolę w jego muzyce odgrywała gitara.

Towner, który urodził się w rodzinie muzyków (mama była nauczycielką gry na fortepianie, natomiast ojciec grał na trąbce) naukę gry na fortepianie rozpoczął już w wieku 3 lat. 2 lata później zaczął pobierać lekcje z gry na trąbce. Grą na gitarze nie zajmował się aż do czasu kiedy rozpoczął naukę na Uniwersytecie Oregonu, gdzie studiował również kompozycję. Towner studiował też grę na gitarze klasycznej w Wiedniu. Jak sam wyznaje, muzyce europejskiej (w szczególności wiedeńskiemu klasycyzmowi, romantyzmowi i wiedeńskiej awangardzie) zawdzięcza równie wiele, co jazzowi. W latach 60. występował jako pianista grając jazz w Nowym Jorku. W jego muzyce wyraźny był wówczas wpływ Billa Evansa. Na przełomie lat 60. i 70. zaczął improwizować na gitarze klasycznej i dwunastostrunowej. Grywał wtedy z muzykami, którzy grali również z Evansem (m.in. flecista Jeremy Steig, basiści Eddie Gomez, Marc Johnson, Gary Peacock oraz perkusista Jack DeJohnette).

Nagrania Townera obejmują różnoraką stylistykę, poza jazzem muzykę poważną, folk i world music.

"Anthem" został wydany nakładem ECM w 2001 roku. Jest to solowa płyta Townera.

Spis utworów:

1. Solitary Woman
2. Anthem
3. Haunted
4. The Lutemaker
5. Simone
6. Gloria's Step
7. I
8. II
9. III
10. IV
11. Raffish
12. Very Late
13. The Prowler
14. I
15. II
16. III
17. Goodbye, Pork-Pie Hat