YOUNG, NEIL - ZUMA

Neil Young, właściwie Neil Percival Young (ur. 12 listopada 1945 w Toronto) – gitarzysta, wokalista i kompozytor rockowy, wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1995 roku (jako artysta solowy) i w 1997 (wraz z Buffalo Springfield).
Autor poetyckich, filozofujących tekstów piosenek, cechujących się jednakże prostotą stylu. Od lat 60. aż do dziś wyraża w nich ideały cechujące kontrkulturę hippisowską. W swym muzycznym stylu przechodzi ze skrajności w skrajność – od miękkiego, niekiedy łzawego, akustycznego folk rocka, do agresywnego hard rocka, zawsze jednak dotykając w swej muzyce istotnych kwestii ludzkiej egzystencji. W swoim folkowym dorobku skłaniał się nieraz w stronę rocka psychodelicznego, a nawet grunge'u i heavy metalu. Często wzbogacał swoje utwory o długie, spektakularne solówki gitarowe. Głos Neila Younga, nienaturalnie wysoko ustawiony, a zarazem nieco szorstki, jest jednym z najłatwiej rozpoznawalnych w muzyce rockowej.

Neil Young jest znany ze swej pracowitości. Od początku swej kariery w połowie lat sześćdziesiątych nieustannie nagrywa nową muzykę oraz intensywnie koncertuje, jednocześnie współpracując z wielką ilością innych artystów, także tych z najmłodszego pokolenia. Ze względu na swój wpływ na powstanie i rozwój muzyki grunge nazywany bywa „ojcem chrzestnym grunge’u” (The Godfather of Grunge). Do największych przebojów Neila Younga należą: "Heart of Gold", "Helpless", "Old Man", "Like a Hurricane" czy też hardrockowe utwory takie jak: "Cinnamon Girl", "Rockin' in a Free World" czy "Hey, Hey, My, My" (Into The Black).

Płyta Zuma ukazała się w 1975 roku. Nazwa albumu pochodzi od plaży Zuma Beach w Malibu, w Kalifornii. Zuma jest pierwszą płytą wydaną po tzw. Ditch Trilogy (na którą składały się albumy: Time Fades Away, Tonight's the Night i On the Beach). Jest to album o dużo pozytywniejszej (od Ditch Trilogy) atmosferze, nastrojem i stylem przypomina drugą płytę Younga (pierwszą z Crazy Horse) Everybody Knows This Is Nowhere. Piosenki są kombinacją akustycznej muzyki country-rockowej z cięższym, bardziej "elektrycznym" hard-rockowym graniem. Podobnie jak na wcześniejszych albumach, Younga wspomagają muzycy Crazy Horse z Frankiem Sampedo (gitara), zastępującym zmarłego tragicznie Danny'ego Whittena.

To właśnie na tej płycie znajduje się jeden z najlepszych utworów Younga, Cortez the Killer z długim, nieprawdopodobnie pięknym solo na gitarze, dalekim od szalonych prędkości czy technicznych kawalkad, za to wspaniale melodyjnym i nostalgicznym.

Spis utworów:

1. Don't Cry No Tears
2. Danger Bird
3. Pardon My Heart
4. Lookin' For A Love
5. Barstool Blues
6. Stupid Girl
7. Drive Back
8. Cortez The Killer
9. Through My Sails