Płyta gramofonowa stała się ostatnio bardzo popularnym nośnikiem dźwięku i bez wątpienia przeżywa swój renesans. W erze cyfrowych źródeł sygnału charakteryzuje się wieloma cechami, które wyraźnie wyróżniają ją spośród współcześnie obowiązujących standardów. Poza wieloma pozytywnymi aspektami wynikającymi z jej korzystania istnieje tez kilka, które wzbudzają obawy wśród użytkowników. Jednym z najważniejszych jest kwestia zużycia jej powierzchni i związanej z tym degradacji jakości dźwięku. Czynniki jakie mają na to wpływ są zależne przede wszystkim od warunków w jakich ją odtwarzamy. Podstawową sprawą jest stan wkładki gramofonowej, a dokładnie kondycja igły, która ma bezpośredni kontakt z powierzchnią płyty. W miejscu styku igły z płytą występują bardzo duże obciążenia, które powadzą do zużycia zarówno powierzchni płyty jak i igły. Jest to naturalny proces, który w przypadku zachowania odpowiednich warunków pracy igły postępuje stosunkowo wolno. W przypadku igieł producenci są w stanie podać przybliżony czas ich pracy przy zachowaniu optymalnych warunków pracy. Trudniej jest ustalić po jakim czasie, a mówiąc ściślej po jakiej ilości odtworzeń, powierzchnia płyty zostanie na tyle zużyta, że doprowadzi to do spadku jakości odtwarzania. Zakładając sytuację, w której igła pracuje w idealnych warunkach można mówić o dziesiątkach a nawet setkach odtworzeń płyty nim dojdzie do pierwszych oznak jej zużycia. W tym miejscu warto przybliżyć temat optymalnych warunków pracy igły, o którym wspomniałem w tym tekście. Każdy producent podaje wartość siły z jaką igła powinna naciskać na powierzchnię płyty - jest to tak zwana siła nacisku igły, lub wkładki. Jest to podstawowy czynnik mający wpływ na zużycie igły, jeżeli przesadzimy z jego wartością bardzo mocno przyspieszymy jej zużycie. Taka igła może dosyć szybko doprowadzić do mechanicznego zniekształcenia pierwotnego kształtu rowka, czyli nieodwracalnie uszkodzić powierzchnię płyty. Kolejnym czynnikiem mającym na to wpływ może być niewłaściwie ustawiona siła antyskatingu. W tym przypadku możemy mieć do czynienia z zużyciem powierzchni spowodowanym nieproporcjonalną siłą z jaką igła przylega do ścianek rowka wytłoczonego w płycie. W przeciwieństwie do sytuacji poruszonej powyżej, źle ustawiony antyskating wpływa na szybsze zużycie powierzchni płyty nawet w przypadku nowej igły. Warto jeszcze pamiętać o azymucie igły (wkładki) który również może mieć wpływ na szybsze zużycie powierzchni płyty. Tutaj, podobnie lak w przypadku źle ustawionego antyskatingu, mamy do czynienia z nierównomiernym ścieraniem krawędzi rowka. Co ciekawe, to zjawisko nasila się wraz z jakością zastosowanego szlifu igły - im lepszy szlif, tym zwiększa się ryzyko zużycia.

Jak można wywnioskować z powyższego tekstu, zużycie płyty gramofonowej zależy przede wszystkim od stanu igły, która odczytuje jej zawartość. A kondycja igły jest bezpośrednio związana z kalibracją wkładki, która jak się okazuje ma zasadniczy wpływ nie tylko na jakość uzyskanego brzmienia, ale i na kondycję i trwałość naszych płyt.